ขอชี้แจง

            เหตุมีหนังสือฉบับหนึ่ง ที่ออกมาเป็น “พ็อกเก็ตบุ๊ค” ชื่อว่า “บันทึกประวัติศาสตร์การเมืองไทย ผ่านคมความคิดและมุมมอง ของ พญาไม้” ซึ่งทีแรกอ่านดูเฉพาะปก ก็ไม่ได้ให้ความสนใจอะไรเป็นพิเศษ เพราะเห็นว่าพูดเรื่องการเมืองเป็นส่วนใหญ่

            แต่บังเอิญในหนังสือเล่มดังกล่าวนั้น ได้มีประเด็น “เทศน์พระ” ซึ่งมีข้อความ... แล้วมีคนมาพูดด่าโจมตี อาตมาว่า “น่าสมเพช ด่าข้าราชการ อาฆาตพยาบาทข้าราชการ เกี่ยวกับเรื่องโฉนดที่ดิน ที่เสียไปสิบล้าน”

            เอ๊ะ ! ก็เริ่มเอะใจ จึงถาม...โยมไปเอาข้อความเหล่านี้มาจากไหน ที่ว่า “อาตมาไม่ไปทวงคืนจากนางวันทนา”
            นางวันทนาเป็นผู้นำมาขาย ทำไม ! ไปโกรธข้าราชการ ไปอาฆาตพยาบาทข้าราชการ ทำไม ? นอกจากนี้ ยังขนาดไปถึงกับประกาศว่า ไม่รับเทศน์ข้าราชการ เป็นแสน ๆ คนทั่วประเทศ อย่างนี้พระพยอมก็หมดความเป็น “สมณะ”  เพราะสมณะแปลว่า ผู้สงบระงับจากกิเลสแล้ว

แต่วันนี้ ต้องบอก ขอชี้แจง...
            กับประชาชนที่หลงเชื่อไปกับบทความนี้ ไปโดยอย่างไม่มีหลักเกณฑ์  หลักการในการวินิจฉัยตัดสิน...
            พระจะขาดจากความเป็นพระ ไม่เป็นสมณะ นี่เขามีระดับในการตัดสิน

ระดับรุนแรง สุด ๆ ที่หลุดจากความเป็นพระก็มีอยู่ 4 เรื่อง
1.ไม่ระงับราคะ เกิดกระสันกำหนัด ก็เสพเมถุนกับสีกา... นี้ขาด!...
2.มีโทสะก็ไม่ระงับ ไล่ฆ่า...คนที่ตัวเองโกรธถึงเสียชีวิต... ขาด !...
3.เกิดความโลภไปลักลอบ,ยักยอก,หลอกเอาเงินชาวบ้าน หรือขโมยเงินวัด เป็นพัน ๆ  บาทอย่างนี้ก็ขาด !...
4.เกิดลุ่มหลงว่า ตัวเองวิเศษวิโส ได้บรรลุพระอรหันต์ ได้ฌานสมาบัติ อย่างนี้ ! ก็หมดความเป็นสมณะ  ขาด ! จากความเป็นพระ

แต่คุณพญาไม้ ไม่ได้...บอกว่า อาตมาขาดข้อไหน ?
คุณพญาไม้เอาอะไร ?  มาตัดสินให้พระพยอม... “หมดความเป็นสมณะ”  “หมดความเป็นพระ” 
ด้วยเหตุเพียงที่...คุณพญาไม้ ใช้ตัดสินอาตมาว่า..
1.เพราะไม่รับกิจนิมนต์เทศน์ ข้าราชการ ทั่วประเทศ
คุณพญาไม้ไปได้ข้อมูลเหล่านี้มาจากไหน...ไม่ทราบ ?
แต่เวลาพระพยอมไปเทศน์ที่...กระทรวงศึกษาธิการ,กระทรวงสาธารณสุข,กระทรวงพาณิชย์ ไปเทศน์แม้กระทั่งกระทรวงมหาดไทย ของกรมที่ดิน อาตมาก็ยังไปเทศน์ที่...กรมบรรเทาสาธารณภัย

กรมไหน ? ที่ไม่ทำให้เราเสียหาย, ไม่ได้เป็นชนวนให้วัดต้องเสียหายตั้ง 10 ล้าน...  อาตมา ก็ไม่ได้ประกาศ...ยกเลิก นอกจากระทรวงยุติธรรม กับกรมที่ดิน ก็แค่นี้เอง

แล้ว ทำไม ?
ต้องตัดสิน...ให้ขาดจากความเป็นพระด้วย
มีในพระไตรปิฎก,วินัยมุขเล่มไหน ! ที่บอกว่า...พระไม่รับนิมนต์ กลุ่มนั้น กลุ่มนี้ แล้วขาดจากความเป็นพระ...

ขอให้พญาไม้ “ช่วยเอามายืนยัน” หน่อย
ถ้าไม่มีหลักเกณฑ์ในการตัดสิน...ใครว่าเป็น, หรือไม่เป็น, หมดความเป็น... ขอช่วยให้มีหลักเกณฑ์กันหน่อย
อย่านึก ! ว่า ตัวเองเป็นนักคอลัมน์นิสต์, นักเขียน แล้วจะ...จิ้มปากกา ตัดสินใครหมด...ความเป็นสมณะ, หมด...ความเป็นพระ,ไม่เป็น...พระ ขึ้นอยู่ในวิจารณญาณและความคิดของตัวเอง
ก็ เกรงใจ ! ว่าประชาชนจะคล้อยตาม คนที่ไม่เอาหลักพระวินัย มาเที่ยวตัดสินพระ...ไม่ใช่พระ !  เป็นสมณะ...ไม่ใช่สมณะ ! โดยไม่มีหลักเกณฑ์อะไรสักอย่าง 
เอาแต่เพียงว่า “เกลียด” ก็ตัดสินลงไปว่า “ไม่ใช่”
คุณพญาไม้ “น่าจะทำ...บาป” ครั้งใหญ่
ถ้ามีคนคล้อยตามบทความ ที่เขียนไว้ในหน้า 51-52 ของหนังสือ “บันทึกประวัติศาสตร์การเมืองไทย ผ่านคมความคิดและมุมมอง ของ พญาไม้”
ถ้าคุณพญาไม้ มีมุมคิดตัดสินใคร, มองใคร, มองพระ...องค์ใด ว่าถ้าไม่รับนิมนต์ ด้วยความอาฆาต พยาบาท แล้วก็ขาดจากความเป็นพระ
ตกลงสรุปว่า...หลักที่พระพุทธเจ้าทรงวางไว้ 4 ข้อ “ใช้ไม่ได้”
ต้องใช้...หลักของพญาไม้นั้นหรือ ?

ขอให้คุณพญาไม้...ช่วยตอบสังคม... ! ที่คุณเป็นนักเขียน ให้สังคมอ่านบทความ แล้วเชื่อ...คล้อยตาม จนมีคนเกลียด... อาตมา !
ถามว่า...คุณกำลังทำอะไรอยู่...กับพระพุทธศาสนา และอยากจะฝากถามสักนิดหนึ่งว่า...ถ้าอาตมา มีใครทำให้เสียหาย !  อาตมามีสิทธิ์จะ “ลงโทษ” หรือ ภาษาพระเรียกว่า “คว่ำบาตร”...บ้างไหม ?
คุณใช้...คำว่า “อาฆาตพยาบาท”  กับการ... “ลงโทษ” นี่
ทำไมไม่เลือกใช้ คำที่...อาตมา ต้องการจะลงโทษตักเตือนสั่งสอน คนที่ทำให้เสียหาย ที่เป็นต้นเหตุของตัวปัญหาที่เกิดขึ้น
แล้วพระพุทธเจ้า ก็ทรงอนุญาตว่า “ใครจาบจ้วงล่วงเกินพระรัตนตรัย ก็คว่ำบาตร”
ก็คือ “ลงโทษไม่รับบาตร” 
แล้วพระที่ไม่รับบาตรคนที่มาจาบจ้วง ทำให้เสียหาย ต้องหมดจากความเป็นพระหรือเปล่า ?
ไปศึกษาเสียให้รอบครอบก่อน น่ะ !
คือ...คุณไปสืบหน่อยได้ไหม ! ว่า ทำไม ? นางวันทนา ถึงไปยอมเซ็นถอนสิทธิ์...
มีใครไปให้ความหวังใครหรือเปล่า ? นอกจากนี้ ถ้ามีเวลาว่าง ๆ อาตมาขอแนะนำให้ไปอ่านหนังสือ “ถุงกล้วยแขกพระพยอม” เนื้อหาภายในเล่มนี้ สามารถตอบปัญหาที่คุณไม่เข้าใจหรือเข้าใจไม่หมดได้อย่างชัดเจน

ถ้าเป็นคุณพญาไม้ เมื่อคุณได้ที่ดินมาแล้ว... ถ้าไม่มีใครไปชักชวนว่า “อีกหน่อยพระพยอมเดือดร้อนนะ”  ถ้าอยากให้พระพยอมไม่เดือดร้อนละก็ ต้องไปเซ็นคืนสิทธิ์ทางโน้นซะ เขาจะได้ไม่มายุ่งกับทางวัด คนแก่ก็หลงเซ็นไป อย่างนี้คุณจะรู้บ้าง...หรือเปล่า ?

คุณรู้บ้างหรือเปล่าว่า ที่เขาไปเซ็น... เคยไปถามบ้างไหมว่า เซ็นเพราะเหตุไร ?
อาตมา ก็ไม่อยากจะก้าวล่วง ให้มันเป็นเรื่องขึ้นมาอีก แต่รู้เรื่องมาเพราะเจ้าตัวเขามาเล่าให้ฟัง ว่า “เขาไม่อยากไปเซ็นให้หรอกที่แรก” เมื่อถูกเกลี้ยกล่อม...ทางวัดจะเสียหาย ถ้าเซ็นคืนทางโน้น แล้วทางวัดจะไม่เสียหาย เขาจะไม่มายุ่ง จึงได้ไปเซ็น...

แล้วถามว่า...การที่จะออกโฉนด... ใครเป็นคนออก ?
แล้ว การซื้อ-ขาย โอนกันบนกรมที่ดิน... คุณพญาไม้รู้ไหมว่า พระพยอมส่งคนไปถามเจ้าหน้าที่กรมที่ดิน ว่าโฉนดใบนี้ มันซื้อได้ไหม ?
กลับถูกตะคอกมาว่า  “ระแวงอะไรกันนักหนา ครุฑตัวแดงแจ๋”
ถามว่าเรื่องเหล่านี้คุณพญาไม้มีข้อมูลไหม ? 
เมื่อคุณทราบแล้ว คุณไปเขียนได้ไหม...ว่าพระพยอมต้องการแค่จะลงโทษ แล้วก็แค่... 3 ปี
ไม่ใช่ ! บอกว่า...จะตลอดไป
การที่ใครทำผิด แล้วบอกว่า “ลงโทษไม่ได้” แต่เรียกว่า “เป็นอาฆาตพยาบาทหมด”
ถ้าถึงขั้นอาฆาตพยาบาท  นั้นต้องถึงกับทำให้เจ็บปวดล้มตาย...
“ไม่ใช่ไม่ไปเทศน์” 
พยายามใช้คำนักเขียน ให้มันไม่ปรักปรำจนพระต้องหมดความเป็นพระ ด้วยบทความของคุณ แล้วเป็นเหตุให้ผู้อื่นเกลียดชัง อาตมานั้นไม่ฟ้องร้องอะไรหรอก 
แต่ว่า...อยากจะชี้แจงบ้าง แล้วถ้าคุณมีสำนึกอยากจะแก้ ข้อความตรงนี้ ก็ขอ ขอบใจ...ล่วงหน้า
แต่ถ้ายังดื้อรั้น ว่าตัวเองคิดถูก-ทำถูกทุกอย่าง ตัดสินให้พระพยอมหมดความเป็นพระ ด้วยเหตุ...ไม่รับกิจนิมนต์ข้าราชการ ก็ไม่ว่า...อะไร
แต่ระวัง ! คุณจะติดสันดานไปทุกภพทุกชาติ... ที่นึกอยาก จะตัดสินใครเป็นไม่เป็น, ใคร...หมดความเป็นอะไร  คุณก็ตัดสินเอาเอง...
อาตมาก็ไม่ได้ตัดสิน...คุณเป็นนักเขียนที่ใช้ไม่ได้ หรือได้,ไม่ได้ “ไม่ว่ากัน” เพราะว่าถ้าคุณเป็นนักเขียนที่ใช้ได้ คุณก็ต้องได้ข้อมูลที่รอบด้าน  แล้วค่อยเขียนลงไป
ส่วนอาตมาเองก็เจอเรื่องอย่างนี้บ่อย ๆ อย่างรายการ “ถามตรงตอบจริง” ช่องสุววรณภูมิ  ของคุณธานินทร์ ก็แบบนี้...ไป ๆ มา ๆ ผมไม่ชอบพระพยอม เลยเรียกเป็น “นาย...” ไปเลย

อย่างนี้ สังคม จะมีอาหารสมองที่จะ...เป็นพิษ หรือเปล่า ?
กำลังเจอ อาหารสมองที่เป็นพิษพยศ ของคนที่มีมืออาชีพในการเขียน “คอลัมน์นิสต์”  “พิธีกร”  “วิทยากร”
            ต้องทำ... “สติปัญญาของคนให้เพิ่ม” จึงจะเป็นนักเขียนที่ได้อาชีพด้วย แล้วก็จะมีเครดิตดีด้วย เพราะมีหลักมีเกณฑ์ ไม่ใช่ตัดสินเอาตามอารมณ์

คุณลองไล่ให้มาตามลำดับดูสิ !
ทนายแต่งเรื่อง...ให้ศาลออกโฉนด
ศาลเชื่อ...สั่งให้กรมที่ดินออกโฉนด
กรมที่ดินทำปั้มโฉนด...มอบให้นางวันทนา
นางวันทนานำมา...ขายวัด
ทำไมวัดต้องเสีย...หมดความเป็นพระ, เป็นเจ้าของสิทธิ์
ทั้งๆ ที่ ก็จ่ายภาษีเข้ารัฐฯ ไปด้วย
ทำไม ? คนที่เบื้องต้น “ไม่มีใครผิดเลย”

            ทนายแต่งเรื่อง...ก็ไม่ผิด, ศาลสั่งทำโฉนด...ก็ไม่ผิด, กรมที่ดินปั๊มโฉนด...ก็ไม่ผิด,  คนได้โฉนดมาขาย...ก็ไม่ผิด,  เลว - ชั่ว - ระยำ...อยู่คนเดียวคือพระพยอม
            ถ้าเป็นอย่างนี้ ก็กรรมของสังคมไทย ที่ไม่มี...เหตุมีผล, ไม่มี...หลักมีเกณฑ์ ในการที่จะตัดสินใจลงโทษใคร ให้หมดความเป็นพระ...เป็นเจ้าของสิทธิ์
            อาตมาลงโทษข้าราชการ “ไม่ไปเทศน์เสีย แค่ไม่กี่กระทรวง,กรม,กอง”
            แต่คุณโทษตัดสินอาตมา ลงโทษอาตมา... “หมดจากความเป็นพระ” แต่อาตมาคงไม่ลงโทษคุณหรอก ว่าคุณหมดความเป็นอะไร...
            ฉะนั้น ควรศึกษาให้รอบหน่อยนะ เพื่อจะเป็นนักเขียนที่ดีต่อไป...ของคนรุ่นอนาคต  หรือคุณก็...ใกล้จะหมดอายุ, หมดอนาคตแล้ว  ก็คงจะ...เป็นไม้แก่ที่ดัดยาก ก็ฝากกันไว้แค่นี้.

เจริญพร
พระราชธรรมนิเทศ
(พระพยอม  กลฺยาโณ)